Æsustaðafjall (220 m)

Æsustaðafjall (220 m) er lágreist fjall milli fella í Mosfellsdal. Það er umlukið Helgafelli, Reykjafelli, Grímmansfelli og Mosfelli. Fjær eru Lágafell og Úlfarsfell.

Einfaldasta gönguleiðin er frá bústöðum í Skammadal og fylgja jeppaslóða upp fjallið. Nokkrar vörður sjást er upp er komið og er hæsti punktur nokkru frá hæðapunkti fyrir ofan bæinn Æsustaði. Esjan með Kistufell og Móskarðshnjúka eru mest áberandi þegar horft er norður yfir dalinn. Reykjafell er í beinu framhaldi af Æsustaðafjalli og rakið að taka hring í kringum Skammadal.

Það var lagt af stað úr Skammaskarði í morgunrökkrinu, klukkan 10.00 en sólarupprás er kl. 11:22. Ljós sáust í Keflavík og Njarðvíkunum tveim. Einnig var ljósadýrð uppi á Skaga. Lágafell skar skemmtilega á ljósadýrð borgarinnar.

Fjallið heitir eftir landsnámskonunni Æsu og segir sagan að hún sé heygð við rætur fjallsins í Æsuleiði. Ekki leituðum við að leiði hennar í þessari ferð. Æsuleiði er álagablettur sem ekki má slá.

Dagsetning: 27. desember 2009
Hæð: 220 metrar
Hæð í göngubyrjun: Úr Skammaskarði, tæp 200 metra raunhækkun              
Uppgöngutími:  35 mín (10:05 - 10:35)
Heildargöngutími: 1 klst.  (10:05 - 11:00)
Erfiðleikastig: 1 skór
GPS-hnit tindur:  64.10.115 - 21.36.791                                                                                                            
Vegalengd:   2.5 km
Veður: -3,1 gráður, logn 2 m/s af NA og bjart
Þátttakendur: Skál(m), 4 manns                                                                       
GSM samband:  Já

Gönguleiðalýsing: Mjög létt og þægileg ganga með marga útfærslumöguleika.

Grímmannsfell (484 m)

Ég hef mikið útsýni til norðurs á vinnustað mínum, hátt upp á Laugavegi ofanverðum. Ég stillti skrifborðsútsýni mínu til austur meðan flestir aðrir sneri baki við Esjunni. Úlfarsfellið er því mjög áberandi og Hengillin nokkru aftar. Það mótar fyrir öxl norðan meginn við Úlfarsfell. Ég hafði ekki velt henni neitt fyrir mér.

Það var ekki fyrr en eftir gönguferð með Gunnlaugi Benedikt frá Stafafelli að ég áttaði mig á fjallöxlinni. Þetta er norðvesturendi Grímmanssfells í Mosfellssveit. Það blés heldur betur um okkur þegar við gengum upp hæðina. Nú fer hún ekki framhjá mér. Ég á vindbarðar minningar um hana.

Lagt var af stað frá bakaríinu í Mosfellsbæ kl. 10.15 og keyrt í átt að Þingvöllum. Rétt áður en komið er að hinum sögufræga Gljúfrasteini var beygt af leið, inn Helgadal. Þar er mikil hestamenning. Einnig skógrækt, refarækt og gróðurhús.  Fjallarútan lagði við hestgerði og þaðan lá leiðin upp á hið umfangsmikla Grímmannsfell en það eru til nokkrar útgáfur af nafninu, Grímannsfell, Grímarsfell, eða Grimmannsfell.  Nafnið er fornt, eflaust hægt að færa rök fyrir því að það sé frá Landnámsöld.

Þegar ofar dró í fellið, jókst vindur. Mikill vindstrengur blés inn Katlagil og fagnaði maður hverju aukakílói. Við náðum hæðinn fljótt og þegar innar í gilið eða dalinn var komið var hægt að finna logn. Stefnt var að því að ganga stóran hring í kringum Helgadal með viðkomu á hæsta punkti, Stórhól.

Gangan á Grímmannsfelli minnti mig mjög á göngu á Akrafjall. Veður var svipað og tvær fjallbungur sem klofna í tvennt fyrir miðju þar sem á rennur um gil sem endar í fögru gljúfri.

Eftir nokkuð rölt var ákveðið að ganga úr skjólinu og kíkja á barma fellsins til að sjá til Þingvalla og nágrennis. Því var tekinn aukakrókur. Útsýni er ágætt yfir Þingvallahringinn en mest ber á Mosfellsheiði og  Borgarhólum sem fóðruðu heiðina af hrauni. Hengillinn er góður nágranni og Stóra Kóngsfell áberandi í Bláfjallaklasanum.

Eftir matarstopp með sýn yfir Mosfellsheiði var áhlaup gert á Stórhól í miklum mótvindi. Þegar á hólinn var komið blés vel á göngumenn og tók lítil varða á móti okkur. Fagnað var í stutta stund og lagt af stað stystu leið að rútu. Stóri hringurinn og hólarnir tveir, Kollhóll og Hjálmur verða heimsóttir siðar. Í minni vind.

 Fagnað á Grímmannsfelli í 35 m/s. Úlfarsfell og höfuðborgin í bak.

Um tilvist Grimmansfells er um það að segja að það ásamt öðrum fellum í nágrenninu leifar af hinu forna Esjufalllendi sem ísaldarjöklar hafa ekki alveg náð að jafna út. Er það því nokkuð komið til ára sinna.

Dagsetning: 15. nóvember 2009
Hæð: 482 metrar
Hæð í göngubyrjun: Við hestagerði Helgadal, tæð 400 metra raunhækkun              
Uppgöngutími:  2 klst. og 30 mín (10:30 - 13:00)
Heildargöngutími: 3 klst. og 30 mín (10:30 - 14:00)
Erfiðleikastig: 1 skór
GPS-hnit tindur:                                                                                                              
Vegalengd:   6 km
Veður: 3 gráður, hvassviðri 15 m/s af NA en bjart
Þátttakendur: Ferðaþjónustan Stafafelli, 8 manns                                                                       
GSM samband:  Já

Gönguleiðalýsing: Létt og þægileg hringleið, stutt frá borginni sem minnir á Akrafjall með nokkrum möguleikum á útfærslu.

Heimild:

toppatritl.org

Bátasigling á Langasjó

Mauraþúfan er nú að störfum í Laugardalnum og það verður gaman að sjá niðurstöðu fundarins í kvöld.

Lykilorðið í dag er nýsköpun. Ferðaþjónustan er mikilvægur þáttur í tekjuöflun þjóðarbúsins. Ég var að fara yfir myndir úr ferð í sumar, Fegurðin við Langasjó, með Augnablik. Þá skaut upp í kollinum hvort bátasiglingar á Langasjó verði orðnar vinsælar eftir áratug en svæðið hefur upp á mikið að bjóða.  T.d. heimsókn til eyjunnar Ást, í Fagrafirði í Fögrufjöllum. Einnig væri hægt að tengja það fjallgöngum, á Fögru og Sveinstind. Útfallið er einnig skoðunarvert. Margar eyjar eru í stöðuvatninu og hægt að nýta þær.

Ekki fóru margir í siglingu á Jökulsárlóni árið 1985. Ekki sála. Í dag fara yfir 50.000 manns í siglingu á Lóninu.

Ekki algeng sjón á Langsjó. Bátsverjar og bátar frá Skaftártungu á silgingu heim í 670 m hæð eftir gott dagsverk.  

Hvalfell (848 m)

"stunning, scenic, volcanic"
Er ekki eftirsóknarvert að búa í svona landi?

Þetta eru nokkur lýsingaroð sem erlendir ferðafélagarnir mínir notuðu um gönguferð á móbergsstapann Hvalfell um síðustu helgi. Það eru mikil lífsgæði að geta skroppið út í náttúruna og skorað frægt fell á hólm með litlum tilkostnaði.

Ég slóst í ferð með Gunnlaugi B. Ólafssyni ferðafrömuði og bloggvini með meiru á Hvalfell en hann hefur sett sér það markmið að gera úttekt á fellum og fjöllum í 100 km radíus frá höfuðborginni. 

Það var fjölmennur alþjóðlegur hópur sem slóst í förina.  Íslendingarnir voru 9, ættaðar víða af landinu en erlendir ferðafélagar voru 18. Flestir frá Spáni en Þjóðverjar, Austurríkismenn, Ítalir, Finnar og Hollendingar áttu sína fulltrúa. Megnið af þeim er að læra hér á landi, bæði jarðfræði og erfiða tungumálið okkar.

Lagt var af stað frá Stóra Botni og þegar hópurinn komst að því að símastaurinn yfir Botnsá var kominn í bönd, þá var haldið niður að brúnni yfir Botnsá og fylgt fyrstu metrunum að leiðinni yfir Leggjabrjót.  Síðan var beygt af slóðanum og fundin hentug leið til að stikla yfir vatnslitla Hvalskarðsá.  Þegar yfir ánna var komið, var ákveðið að halda öfuga leið að Hvalfelli, enda ferðina á að heimsækja Íslandsmeistarann í hæð fossa, Glym. Við héldum því beint á fellið, upp Ásmundartungu. Þegar við vorum komin í 460 metra hæð (N:64.22.750 - W:21.13.790) og farin að nálgast snælínu var blásið til síðbúins hádegisverðar á móbergsklettum.

Snælínan var í 500 metra hæð og það gaf fjöllunum sérstakan virðuleika. Við höfðum densilegar Botnssúlur á hægri fót alla leiðina upp. Erlendu námsmennirnir stóðu sig vel í uppgöngunni þó sumir væri í óhefðbundnum útivistarfötum.  Þegar á toppinn var komið eftir rúmlega þriggja tíma göngu, þá fönguðu stúdentarnir ærlega og fækkuðu fötum fyrir ofan belti, rétt eins og knattspyrnumenn gera þegar þeir skora mikilvæg mörk.

Fallegt útsýni er af Hvalfelli. Yfir Hvalfirði er Akrafjall, Skarðsheiðin, Ljósufjöll á Snæfellsnesi og Okið. Þá Þórisjökull og tignarlegur Skjaldbreiður. Að lokum nágranninn fallega hvítar Botnsúlur, Hengill og mikið voru Móskarðshnjúkar flottir hjá Esjunni.  Kvígindisfell lúrði í nágrenni þriðja dýpsta stöðuvatns landsins, Hvalvatns og Skinnhúfuhöfði gengur fram í það.

 

Bráðdælingar á toppi Hvalfells. Kvígindisfell og Skjaldbeiður í baksýn. Skinnhúfuhöfði gengur út í Hvalvatn.

Við fórum niður vesturöxl Hvalfells og heimsóttum Glym. Þótti ferðafólki mikið til hans koma en gljúfrið leyndi mikið á sér. Upplifunin er öðruvísi þegar fossinn hái er skoðaður fyrst frá þessu sjónarhorni. Miðdegissólin braust fram og lýsti um fossinn á niðurleiðinni. Glæsilegt tímasetning.

Íslendingarnir horfðu með stolti á Glym en sögðu lítið enda fossum vanir. Erlendu ferðagarparnir sýndu meiri tilfinningar og létu mörg flott lýsingarorð falla enda sumir að sjá foss í fyrsta skipti.

Hópurinn kannaði möguleika á að setja símastaur sem var á austurbakka Botnsár. Hann var kyrfilega keðjaður. Því tók foringinn á það ráð að ganga fyrstur yfir til að kanna aðstæður, fyrstu fjórir metrarnir voru erfiðir, restin kökubiti. Stálvír liggur yfir Botnsá á þessum stað fólki til stuðnings. Gunnlaugur ferjaði hverja senjórítuna fá fætur annarri yfir ánna, vanur jökulám úr Lóni. Allir komust misvotir yfir en athyglisverðustu aðferðina átti Týrolbúi, eflaust frændi Arnolds Schwartzeneneggers en hann fetaði sig yfir vatnsfallið með því að halda sér uppi á höndum og fótum.

.

Er komið var yfir ánna, þá var farið upp jarðgöng sem opnuðust í tvær áttir og komið út hellisskút ofarlega í berginu. Þegar hópurinn gekk inn jarðgögnin sem vatn hefur sorfið í aldanna rás var kveikt á kerti. Rómantískari gat ferðin ekki orðið. Fólk sem var á undan okkur fyrr um daginn hafði eflaust verið að strengja sín heit.

Þegar upp úr jarðgöngum var komið fékk söngelski Stafafellsbúinn góða hugmynd. Þar sem hópurinn var svo alþjóðlegur, var blásið til Euróvision söngvakeppni. Hvert þjóðarbrot flutti þjóðlag. Það var skemmtileg stund en göngumenn voru misgóðir til söngsins. Íslendingarnir fluttu kraftmikið lag, Ríðum, ríðum yfir sandinn. Týrólarnir jóðluðu, sá finnski tók Lordi og Ítalinn aríu með Pavarottí. Senjóríturnar fluttu nautabanalag og Þjóðverjarnir fjallgöngumars.  

Þegar heim var komið endaði fjallaveislan með fjallamyndinni "Þögnin kallar" en hún fjallaði um Toni Kurz og félega glíma við Eiger 1936.

Dagsetning: 25. október 2009
Hæð: 848 metrar
Hæð í göngubyrjun: Við bílastæði hjá Stóra Botni (60 m).
Uppgöngutími:  3 klst. og 10 mín (11:30 - 14:40)
Heildargöngutími: 6 klst. (11:30 - 17:30) 
Erfiðleikastig: 2 skór
GPS-hnit tindur: 64.23.104 - 21.12.575
Vegalengd: 14,7 km
Veður: 6 gráður, hægviðri og bjart
Þátttakendur: Ferðaþjónustan Stafafelli, 27 manns

Gönguleiðalýsing: Löng og viðburðarík leið með methafa í nágrenni.

Hinn snæfellski James Bond

Fór í gær í skemmtilega og lærdómsríka óvissuferð um Snæfellsnes.  Um miðjan dag komum við að Sögusetrinu í Grundarfirði. Þar tók á móti okkur Ingi Hans Jónsson og kom á eðal Jagúar sem bar númerið P-67.  Hann bauð okkur velkomin og hóf skemmtilega sögu af hinum íslenska James Bond.

Hvernig skyldi James Bond tengjast Íslandi og Snæfellsnesi. Það var gátan. Ingi rakti lífshlaup Kanadamannsins Williams Stephensonar, með dulnefnið Intrepid. sem var stórmagnað og öfundvert. Þar voru tengsl Stephensons, Ian Flemming og James Bond skýrð. Síðan fór hann í ættfræði kappans og auðvitað var hann ættaður frá Íslandi. Foreldrar hans voru frá Skógarströndinni. Þau fluttu til Kanada og eignuðust William 1897 eða ári fyrr. Síðar var hann ættleiddur.  Til er bók Dularfulli Kanadamaðurinn, sem maður þarf að lesa.

Þeir eru orðnir nokkrir heimsþekktir íslensku landnemasynirnir. Má þar nefna, fyrir utan njósnarann Intrepid, Vilhjálm Stefánsson, landkönnuð og Íslensku Fálkana sem unnu gull í íshokkí árið 1920.

Nú er mikið talað um landflótta frá Íslandi, sem ég tel að sé orðum aukið. Þá rifjast upp tímabil Vesturfaranna frá 1870-1914. Það er mikill mannauður sem fór og margir gerðu það gott, aðrir ekki.  En við megum ekki missa gott fólk burtu. Næsti eða næsta ofurhetja verður að vera al-íslensk, ekki afkomandi Íslendinga.

Sauðadalahnúkar (583 m)

Þeir eru ekki áberandi Sauðadalahnúkar enda eru þeir vel faldir á bak við Vífilsfell og láta lítið yfir sér í ríki mótorhjólanna. Það þurfti að halda yfir til Árnessýslu.

Ekið eftir Suðurlandsvegi að Litlu-kaffistofunni og þaðan í átt að Jósefsdal. Svæðið norðaustan við mynni Jósefsdals nefnist Sauðadalir og hnúkarnir tveir sunnan þess Sauðadalahnúkar. Fyrst var gengið á nyrðri hnúkinn og í framhaldi af því á þann syðri með viðkomu í gamla skíðaskála Ármanns. Farið var fram af syðri hnúknum og komið í Ólafsskarð og gegnið eftir Jósefsdal til baka.

Af hnúkunum tveim sjáum við svo inn í Jósefsdalinn. Hann er luktur fjöllum á alla vegu. Snarbrattar, gróðurlausar skriður ganga allt upp til efstu brúna en grænar grundir hylja dalbotninn. Ekki er vitað um búsetu manna í þessum dal svo skjalfest sé, en ef marka skal þjóðsöguna um Jósef þá hefur staðið þar býli. En það fór illa fyrir Jósef. Hann var smiður góður og allt lék í höndum hans, en sá ljóður var á hans ráði að hann var hverjum manni orðljótari. Einhverju sinni stóð hann í smiðju sinni.
Eitthvað fór úrskeiðis hjá honum, því hann tvinnaði svo heiftarlega saman blóti og formælingum að bærinn sökk í jörð niður með manni og mús. Síðan hefur enginn búið í dalnum.

Þegar ekið var að Sauðadalahnúkum var keyrt framhjá mótorkrossbraut. Það var mikið fjölmenni á staðnum enda lokaumferðin í Íslandsmótinu framundan. Það var skrítin en skemmtileg tilfinning að keyra meðfram brautinni og sjá kappana skjótast upp úr gryfjunni eins og korktappar. Þeir nota stærra svæði og keyra eftir vegslóðum fyrir lengri æfingar. Það er frekar truflandi að hafa öflug mótorhjól þegar maður er að ganga úti í náttúrunni en mótormenn verða að hafa sitt svæði. Ef þeir halda sig þar og fylgja skipulaginu, þá er komin góð sátt.

Dagsetning: 19. ágúst 2009
Hæð: 583 metrar
Hæð í göngubyrjun: Við bílastæði í 280 m.
Uppgöngutími:  45 mínútur á nyrðri og 20 mínútur á syðri hnúk.
Heildargöngutími: 2 klst og 20 mín. (19:10 - 21:30) 
Erfiðleikastig: 1 skór
GPS-hnit tindur: 64.01.638 - 21.31.926
Vegalengd: 7 km
Veður: 10 gráður, hægviðri og bjart
Þátttakendur: Útivistarræktin, um 62 manns

Gönguleiðalýsing: Auðveld tveggja hnúka  ganga með sýn yfir Jósepsdal, Hellisheiði og Árnessýslu.

Vegaslóði við bakka Langasjávar

Mikil umræða hefur verið um vegaslóða eftir þarfa grein frá fv. umhverfisráðherra, Kolbrúnu Halldórsdóttur.  Friðlandið í Þjórsárverum er helzt til umræðu.

Um miðjan ágúst var ég ásamt góðum gönguhóp á vegum Augnabliks að upplifa fegurðina við Langasjó.  Hægt er að fara eftir vegaslóða fyrir ofan vatnið og upp á Breiðbak (1.018 m). Þaðan er hægt að komast í Jökulheima og er sú leið oft farin af jeppamönnum. 

Einnig er slóði eftir jeppa meðfram vestari bakka Langasjávar. Leitarmenn hafa notað hann til að komast inn eftir vatninu.  Í nýjustu útgáfu GPS kortagrunns er slóði þessi merktur inn. Stundum þarf að krækja fyrir kletta og keyra út í vatnið.

Ung par fór eftir upplýsingum úr GPS tæki á jeppling sínum og fylgdi slóðanum meðfram vatninu  (sjónum) langa. Það komst alla leið, tæpa 20 km en keyrði lúshægt. Því dauðbrá, það taldi að slóðinn (vegurinn) væri betri út af því að hann væri merktur inn á kortagrunninn.

Það þarf að flokka vegslóðana á hálendinu betur.

Krækja þarf fyrir móbergshrygginn sem skagar út í vatnið til að komast áfram. Vegslóðinn er um 16 km frá Sveinstind og liggur eftir bakkanum norðanverðum. Gæti verið í svokallaðri Bátavík, eigi langt frá tíu skeyta skeri.

Einhver Englendingur

Ég hef verið að fara yfir heimildir um sögusvið Langasjávar eftir áhrifamikla ferð þangað um síðustu helgi.

Tímarit.is er stórgóður vefur. Þar er hægt að fletta upp í gömlu blöðunum sem komu út á 19. öld.

Árið1878 er þess getið í fréttabréfi í blaðinu Ísafold að í Skaftárfjöllum, sem nú séu kölluð Fögrufjöll, hafi fundist tveir grösugir dalir og norður af þeim sé vatn sem haldið sé að Skaftá renni úr. Getur þar varla verið um annað en Langasjó að ræða. En hér segir, þótt óljóst sé, frá ferð Skaftfellinga upp um fjöllin og var þar helstur Bjarni Bjarnason frá Hörgslandi.

Það er margt athyglisvert við þessa stuttu frétt. Hér miðast allt við afkomu sauðfjár. Nafnið á vatninu er óljóst en Þorvaldur Thoroddsen kom í rannsóknarferðir árin 1889 og aftur 1893. Hann gaf vatninu nafnið Langisjór. Þá gekk skriðjökull niður í eftri enda vatnsins en nú er drjúgur spölur frá
jökulröndinni að vatnsendanum. Nafnið Fögrufjöll er þó komið í stað Skaftárfjalla og hefur því ekki komið  frá Þorvaldi. Endapunkturinn er svo stórmerkilegur. Af hverju þurfti einhvern Englending til að kanna fallega landið okkar?  Hvað segir þetta um sjálfsmynd okkar á þessum tíma?

Heimild:

Ísafold,  24. tölublað (30.09.1878), bls. 96

Landið þitt Ísland, Örn & Örlygur

 

Sveinstindur (1.090 m)

Langisjór er meistaraverk. Við vesturenda vatnsins í Fögrufjöllum er glæsilegt fjall sem ber densilegan Sveinstind. Ég gekk á fjallið í ógleymanlegri ferð með ferðafélögum í Augnablik á sunnudag og var það endapunkturinn á ferðalaginu, Fegurðin við Langasjó.

Lagt var frá Sveinsbúðum við enda Langasjávar í spöku veðri að uppgöngunni frá sléttu vestan megin fjallsins. Gönguleiðin  er vel stikuð og er fyrst farið eftir meinlausu gili. Þegar gilinu sleppir er komið á öxl utan í fjallinu og þá er þræddur kambur sem endar á hátindinum. 

Minnti uppgangan á Kattahryggi í Þórsmörk og göngu á Tindfjallajökul því stundum er farið niður á við. 

Þegar fjallgangan var hálfnuð réðst þoka á okkur og fylgdi henni úrkoma í fyrstu.  Þokan var á undan okkur á tindinn og tók yfir hann. Hún sigraði fegurðina.

Á stalli fyrir neðan hátindinn sést mannvirki og einnig eru þar vegamót en tvær leiðir eru á tindinn. Hin leiðin er í skála Útivistar. Hér er hægt að villast.

Í Hálendishandbók Páls Ásgeirs segir:  "Ofarlega í fjallinu þykir mögrum sérstætt að rekast á tóft eins og af litlum leitarmannakofa. Þetta munu vera rústir eftir bækistöðvar manna í einum af könnunarleiðöngrum Þorvalds Thoroddsen vísindamanns."

Þegar ég gekk framhjá tóftinni í þokusúldinni, þá var mér hugsað til Þorvaldar og félaga. Einnig til Fjalla Eyvindar og Höllu. Hvílík elja í Þorvaldi að leggja á sig tíu ára landkönnunarferðalag án flísfatnaðar og svefnpoka upp að -20. Það er þrekvirki að reisa vísindabúðir í 1000 metra hæð en á þessum árum var mjög kalt á Íslandi. Ef þið hafið fylgst með mannfjöldaþróun á Íslandi, þá eiga þessi tvö ár, 1889 og 2009 það sameiginlegt að fólki fækkaði á milli ára!

Ég skildi bakpoka minn eftir í vísindabúðunum og nýtti mér fagmannlegt handafl Þorvalds og félaga til að skýla honum.

Ég var mjög ánægður með að hafa farið alla leið á toppinn og leið mjög vel á eftir, þótt útsýnið hafi verið í einu orði lýsanlegt, þoka.  Nú hef ég ástæðu til að fara aftur. Til er annar densilegur Sveinstindur. Hann er á Öræfajökli og er næst hæsti tindur landsins, 2.044 m. Hann geldur þess svakalega að vera í nábýli við Hvannadalshnjúk. 

 
Gangan tók tæpan klukkutíma og gönguhækkun er 390 metrar. Vegalend 2 km.

Á góðum degi er útsýni stórbrotið. Hægt að sjá vel yfir Langasjó og Fögrufjöll, víðáttumikla aura og kvíslar Skaftár sunnan þeirra. Mögulegan Eldfjallaþjóðgarð á heimsvísu með Lakagíga og tignarleg fjöll í nágrenni Eldgjár í vestri. Upptök Þjórsárhruns má einnig greina í norðri. Vatnajökull rammar svo allt inn í austri með áberandi Kerlingar í forgrunni.

Á Sveinstindi var skálað í vatni úr Útfallinu hjá Langasjó í þokunni.

Langisjór var öllum ókunnur fram á miðja 19. öld.  Bjarni Bjarnson frá Hörgslandi fór í könnunarferð árið 1878 að Langasjó. Nefndu heimamenn tindinn Bjarnatind.  Dugði það ekki lengi því Þorvaldur Thoroddsen kom tvisvar í leiðangrum á svæðið, árin 1889 og 1893. Gaf hann Langasjó og Sveinstind ný nöfn sem haldist hafa síðan og munu lifa um ókomin ár.

 

Guðmundur og Gaua á toppi Sveinstind að rýna í svarta þokuna.

Hop jökla

Þær eru áhrifamiklar myndirnar hjá Ragnari Th. Sigurðssyni af Jökulsárlóninu. Það fer ekki á milli mála að miklar breytingar eru á Lóninu og brátt verður þa' hinn dýpsti fjörður.  Einar Björn, staðarhaldari á Jökulsárlóni, nær kannski að bjóða ferðir inn að Esjufjöllum áður en hann kemst á eftirlaun.

Þær eru einnig mjög greinilegar breytingarnar á Gígjökli eða Falljökli í Eyjafjallajökli. Þær er ekki eins góðar og hjá RTH en segja sína sögu um áhrif hlýnunar á jökulinn. Fyrri myndin var tekin árið 2001 og síðari í lok júlí 2009.

 

Jökulsporðurinn teygir sig langt fram í Lónið. Mynd tekin 2. júní 2001. Þrem árum fyrr (1998) var skriðjökullin upp fyrir kambinn alla leið niður.

 

 Þann 28. júlí 2009 nær tungan varla niður í Lónið og það sér í nýtt berg.

Myndröð af bráðnuninni