100 ára afmælisganga á Herðubreið

Á morgun, miðvikudaginn 13. ágúst, eru slétt hundrað ár síðan fyrst var gengið á þjóðarfjallið Herðubreið. Það afrek unnu þýski jarðvísindamaðurinn Hans Reck og Sigurður Sumarliðason, bóndi frá Bitrugerði í Kræklingahlíð.  Ferðafélag Akureyrar efnir til sérstakrar afmælisferðar á fjallið í tilefni af tímamótunum og leiðir Ingvar Teitsson hópinn.  Ég hafði stefnt að þátttöku í þessa einstöku afmælisferð en komst ekki.

Ég hef komið að uppgönguleiðinni að Herðubreið og þegar horft er upp, þá finnst manni það ótrúlegt að þykkur ís hafi verið þar á ísöld. Fjallið er kennslubókardæmi um móbergsstapa sem taldir eru myndaðir í einu mjög öflugu gosi undir þykkum jökli.

Í Lesbók Morgunblaðsins 20. nóvember 1927 er góð grein "Gengið á Herðubreið". Þar segir Jóhannes Áskelsson, jarðfræðingur frá ferð sem hann fór ásamt þýskum vísindamanni dr. Sorge, þann 22. júlí, til að sanna að hægt væri að ganga á Herðubreið og staðfesti þar með að ferðin 1908 var farin. 

"Eins og kunnugt er hefir Herðubreið lengstum verið talin ógeng. Að vísu gekk dr. Reck upp á hana sumarið 1908, en nágrannar Herðubreiðar, Mývetningar, drógu orð hans mjög í efa, mest vegna þess þeim þótti hann vera fljótur í ferðum. Síðan hefur engin tilraun verð gerð til að ganga á fjallið fyrr en okkar."

Þetta er einnig merkileg ferð og gaman að lesa ferðasöguna. Þeir fóru aðra leið upp, gengu suðaustan á fjallið en dr. Reck frá hinni hliðinni, eða frá norðvestri en það er leiðin sem jafnan er farin nú á dögum.

Fyrir 80 árum hefur þekking á gosi undir jökli ekki verið þekkt, en ég man að þetta var 10% spurning í jarðfræði hjá Einar Óskarssyni í Menntaskólanum að Laugarvatni.  Jóhannes og félagar höfðu þessar hugmyndir um mótun Herðubreiðar.

"Þar sem Herðubreið er svo erfið uppgöngu, hefur reynst örðugt að ákveða um myndun hennar. - Nokkrir hafa með tilliti til útlits hennar í fjarlægð, álitið hana bergstabba, sem staðið hafi eftir, er landið á milli Bárðardals og Jökulsár seig. Aðrir hugðu Herðubreið vera eldfjall, sem hlaðist hafi upp af gosum."

Veðurspáin er góð og allt bendir til að skafheiðríkt verði á fjöllum. Ég óska göngugörpum í 100 ára afmælisferðinni á Herðubreið góðrar skemmtunar og geng með þeim í huganum.

Herðubreiðarfjöll, Eggert, Kollóttadyngja, Herðubreið  og Herðubreiðartögl. Bræðrafell ber í Herðubreið.

Á sjóstöng með Húna II

Húni II er sögufrægt skip. Sérstaklega er það frægt á Hornafirði. Það bar nöfnin Haukafell SF 111 og Sigurður Lárusson SF. Skipið er 132 tonna eikarbátur, smíðaður í  skipasmíðastöð KEA á Akureyri árið 1963. Iðnaðarsafnið á Akureyri hefur bátinn til umráða og Hollvinir Húna II sjá um reksturinn. Þeir bjóða upp á siglingar á Pollinum á Akureyri í sumar. Ég fór í kvöldsiglingu með krökkunum mínum, Særúnu og Ara síðasta sunnudagskvöld og áttum saman eftirminnilegt kvöld við að kanna lífríki sjávar og upplifa land og haf.

Lagt var í kvöldsiglinguna frá Torfunefsbryggju kl. 20.00 en bryggjan er staðsett í hjarta Akureyrar. Siglt var inn fjörðinn og síðan beygt á bakborða og haldið út Eyjafjörðinn. Það var smávægileg gjóla og skýjað. Þegar komið var nálægt Svalbarðseyri var kúplað frá og fólki boðið að veiða á sjóstöng. Það var mikill spenningur, sérstaklega hjá ungu kynslóðinni og hjálplegir skipverjar aðstoðuðu fúslega landkröbbana.  Sex sjóstangir voru á síðunni bakborðsmeginn. Eftir að allar sökkur voru komnar í botn, hófst veiðin. Stangirnar voru togaðar upp og sigu niður til skiptis. Loks kom fyrsti fiskurinn, það var lítil ýsa. Fylgdi fyrsta fisknum sú kvöð að kyssa þurfti skipstjórann. Kannaðist enginn við að hafa veitt ýsuna!

Ýsan var verkuð og flökuð. Fannst ungviðinu merkilegt að sjá hjartað slá löngu eftir að það var fjarlægt úr fiskinum og lá einmanna á aðgerðarborðinu. Síðan var maginn skoðaður og kom í ljós að hann var tómur, þess vegna beit hún á hjá okkur. Loks fengu krakkarnir að henda lifrinni og innyflum í hafið og fylgdust þau með er fýllinn barðist um fenginn.

Særún var við veiðar og skyndilega flæktist færi hennar við færi næsta veiðimanns. Þau drógu bæði upp og eftir smá stund birtist vænn ufsi. Hann hafði greinilega farið í ferð með öngulinn í munninum. Særúnu leist ekkert á aflann og forðaði sér og tóku áhafnarmeðlimir við að landa aflanum og greiða úr flækjunni. Þá var komin upp skemmtileg staða um borð, það var slegið upp grillveislu.

Ufsinn var flakaður og flökin krydduð og sett á grillið. Við héldum áfram að veiða. Ég fékk eina stöng og eftir nokkur húkk, fann ég að eitthvað hafði breyst. Ég dróg inn 15 faðma línuna og á króknum var agnarsmá lýsa. Við skiluðum henni aftur í hendur Ægis. Skömmu síðar kallaði skipstjórinn að veiðum væri lokið, draga ætti inn allar línurnar. Hófst þá ufsaveislan mikla. Bragðaðist fiskrétturinn mjög vel og var ufsin mun betri en ég átti von á, einnig liturinn, en hann var ljós og leit fiskurinn vel út. 

Mikil umræða hefur verið um sjóstangarveiði á Vestfjörðum en ferðaþjónustuaðilar þar hafa funið nýja gullæð. Hins vegar er úrkynjað kvótakerfi Þrándur í götu.  En vorum við að brjóta landslög?

 Ufsagrillveisla í hvalaskoðunarskipinu Húna II. Brúin glæsileg á skipinu.

„Samkvæmt 6. gr. laga nr. 116/2006, um stjórn fiskveiða, er heimilt án sérstaks leyfis að stunda í tómstundum fiskveiðar með handfærum án sjálfvirknibúnaðar. Afla, sem fæst við slíkar veiðar, er einungis heimilt að hafa til eigin neyslu og er óheimilt að selja hann eða fénýta á annan hátt.“

Nei,við veiddum og átum! Því brutum við ekkert af okkur.

Á heimstíminu út af Oddeyrartanga sáum við tvo kayaka. Það skrítna var að aðeins einn haus sást. Er við komum nær, sáum við að maður var á floti við hlið kayaksins. Hann komst ekki um borð. Áhöfnin á Húna II sigldi að ræðurunum og setti út stiga á stjórnborðssíðuna og syndi ræðarinn að honum og komst án vandræða um borð. Við höfðum bjargað manni úr greipum Ægis. Eflaust hefði hann getað komist að landi og klifrað upp sjóvarnargarð en um hundrað metrar voru að landi. En hann var alla vegana í öruggum höndum hjá frábærum skipverjum á Húna II.

Búið að bjarga öðrum ræðaranum í Húna II. Hann komst ekki aftur um borð eftir að hafa hvolft kayaknum vegna öldugangs. Var hann orðinn nokkuð kaldur en varð ekki meint af.

Síðar um kvöldið var farið út Vaðlaheiði og horft á flugeldasýningu er hátíðinni Ein með öllu var slitið og hlustað á Árna Johnsen og þrettán þúsund þjóðhátíðargesti í Vestmannaeyjum syngja brekkusöng í útvarpinu. Þetta var eftirminnilegt kvöld.

Meira af Oki

Ég frétti af öðru Oki í Borgarfirði. Það var í suðurátt frá sumarbústað er ég dvaldi í alla síðustu viku. Okið er undir Skessuhorni í Skarðsheiðinágrenni og minna litir í fjallinu á Móskarðshnjúka. Það er ávallt birta sem kemur frá staðnum. Ég ákvað að safna Okinu við Skarðsheiði í stækkandi fjallasafn mitt.

Í árbók FÍ 1954 er fjallinu svona lýst. "Í krikanum fyrir innan Skessuhorn í Skarðsheiði er Mófell. Uppi á Mófelli er Ok, líparíthnjúkur, 523 m hár, bleikur á lit, gróðurlaus að mestu, en grafinn giljum og nokkuð hnúskóttur."

Það var suðvestan átt á fimmtudaginn, 24. júlí og skýjað í Borgarfirði. Vindur var nokkrir metrar á sekúndu í birkiskóginum. Ég Hornfirðingurinn valdi að leggja í ferðina frá bænum Horni. Gekk inn Hornsdal og þaðan er hægt að komast upp á Mófell. Á leiðinni var lítil á, Hornsá og komst ég að því að gönguskórnir mínir halda ekki vatni. Yfir komst ég eftir að hafa fundið gott vað.  Gönguland var gott og er ég var að fara upp brattan á Mófelli hitti ég rjúpu. Hún fór hoppaði á undan mér upp fellið, eina hundrað metra. Ég taldi að hún væri slösuð á væng. Skyndilega flaug hún upp og niður í dalinn.

Þegar komið var upp á brún á Mófelli jókst vindhraðinn. Skessuhornið tignarlega var skýjum hulið en stundum sást móta fyrir bergstálinu. Eftir stutta göngu á brúninni sást í Okið, ljósan blett. Vindurinn jókst stöðugt. Það er stundum talað um að vindhraði aukist með hæð. Vindhraðinn þarna jókst í veldisfalli með hæð! 

Það á svosem ekki að koma á óvart, vindurinn kemur niður 500 metra af brúnum Skarðsheiðar og litlu vestar er Hafnarfjall, þekkt veðravíti. Þar gilda sömu lögmál í suðaustan- og norðaustanáttum.

Gangan frá veginum að Okinu tók 70 minútur í miklum mótvindi. Vegalengdin var 3.2 km. Hæðarhækkun er um 480 metrar. Dýjastallur er undir heiðarhömrunum og er hægt að finna Bikstein. Ég lagði ekki í þá steinaleit í storminum.

Hvað þýðir nafnið Ok?

Stærra Okið er mun frægara enda ber það stutt heimsfrægt orð, OK eða Okay. Í orðabók Menningarsjóðs eru þrjár útgáfur af orðinu ok og á sú síðasta greinilega við.
Ok - ávöl hæð, bunga.

Þetta orð, Ok hefur verið algengt í  Mýra- og Borgarfjarðasýslu, því þriðja Okið er til. Það er fyrir norðan Hítarvatn, austan Geirhnjúks (898 m).  Það vantar í fjallasafn mitt en það má búa til skemmtilega OK-ferð í Borgarfjörð með því að ganga á þrjú fjöll á einum dagi.

Þessi vika var OK hjá mér!

Ok

Fyrir viku var ég staddur í sumarbústað í Borgarfirðinum og við mér blasti tignarlegt Okið sem reis yfir heiðarnar í austri. Það er afarmikil ávöl dyngja eins og Skjaldbreiður, með nálega jöfnun, aðlíðandi halla upp í koll. Þórisjökull lúrði á bakvið Okið en rennilegur suðurendi jökulsins sást vel. Skjaldbreiður var tignarlegur sunnar. Fanntófell gægðist upp á milli fjallana ávölu. Ég hafði gengið á Skjaldbreið á fyrsta ári í Menntaskólanum að Laugarvatni árið 1981. Var sú fjallaferð ógleymanleg.

Árið 1860 ferðuðust hér Þjóðverjar tveir, Preyer og Zirkel. Segja þeir, að samkvæmt íslenzkri þjóðsögu sé Okið og Skjaldbreiður brjóst ungrar risameyjar, sem varð að steini, þegar ættir trölla urðu aldauða í landinu. Ég ákvað því að klára könnun á brjóstum risameyjarinnar með því að ganga á Ok, laugardaginn 19. júlí í glæsilegu veðri.

Lagt var í göngu á Ok frá vörðu á Langahrygg þar sem vegurinn liggur hæst á Kaldadal, í 730 m hæð. Langihryggur er forn jökulalda sem jökullinn á Okinu hefur ýtt upp. Frá þessum stað eru 4,85 km upp á koll fjallsins. Gönguferðin tók einn og háflan klukkutíma og var allan tímann stefnt í NV háfjallið. Á miðri leið, í tæplega þúsund metra hæð var varða og frá henni sást í toppinn.  Það voru skemmtileg skilaboð. Bræðravirki er risspöng og er það tígurlegt kenni á vinstri hönd.

Nokkur móbergsfell standa í hlíðum Oksins umflotin grágrýtishraunum á alla vegu. Helstu eru Fanntófell (901 m) og Lyklafell (845 m) að sunnan. Að vestan er Oköxl, mikill höfði er gengur vestur úr háfjallinu. Sumir ganga þangað. Að norðan er Vinnumannahnjúkur, lítill tindur. 

Norðanvert í fjallinu á gígbarminum er hæsti punktur og þar er varða eða mælingarpunktur sem Landmælingar Íslands hafa komið upp.  Jökullinn á Okinu hefur farið minnkandi ár frá ári og er nú svo komið, að aðeins smájökulfláki er norðan í háfjallinu. Talsverðar jökulöldur og ruðningur neðar í hlíðinni vitna þó um forna frægð. Rauður litur er áberandi í skálunum.

Okið er kulnað eldfjall, sem grágrýtishraun hafa runnið frá, og er stóreflis gígur í hvirfli fjallsins og innan gígrandanna sést mótast fyrir öðrum gíghring. Gígurinn var áður fyrr á kafi í jökli en er nú algerlega jökulvana. Sér móta fyrir vatni í gígnum og rann vinalegur lækur úr öskjunni er grágrýtishraun runnu áður. Munu þetta etv. vera efstu upptök Grímsár í Lundarreykjadal og er hún nú um mundir loðin af laxi.  Ég mældi þvermál gígsins, frá vörðu að læk, 889 metra og hæðarmunur tæpir 50 metrar.

Útsýni er gott, einkum til vesturs. Borgarfjörðurinn liggur opinn fyrir augum fjallgöngumannsins.  Skarðsheiði og út eftir Snæfellsnesi allt til jökuls. Akrafjall tók sig vel út og Esjan endilöng með Móskarðshnjúka í endann. Hvalfell og Þingvallafjöll sáust glöggt og allt til Eyjafjallajökuls í suður.  Nær voru glæsilegu fjöllin, Eiríkjsökull, Geitlandsjökull, Prestahnjúkur og nágranninn Þórisjökull. Skjaldbreiður og vestan hans Tindaskagi.

Í 1.064 metra hæð fundust efstu mörk gróðurs. Mosinn var fulltrúi flórunnar. Hæðarmörkin þar sem mosinn hittir fjallið eru þar sem fjallið mætir himninum.
Rjúpur tvær hreiðruðu um sig hundrað metrum neðar og öðrum hundrað metrum neðar sást berjalyng. Litlu neðar fundust leifar af haglaskotum.

Það var vinalegt að heyra ropið í rjúpunum en eftir að lækurinn hljóðnaði var aðeins flugumferð sem æpti í þögninni. Densilegur Þórisjökull fylgdist álengdar með.

GSM samband furðulegt á toppnum, gat ekki hringt né sent SMS skeyti. Hins vegar gat ég móttekið símtal og leiðbeint fólki um sveitir Borgarfjarðar enda með stórbrotið útsýni og fjörðurnn lá opinn fyrir mér.

 

Varða á Langahrygg á Kaldadal. Á bak við vörðuna sér í toppin á Strút, Eiríksjökul, Hádegisfell nyrðra og syðra, Geitlandsjökul og Presthnjúk. "It is cracy", sögðu erlendir ferðamenn sem komu að vörðnni. Það er hægt að taka undir það. Jónas Hallgrímsson fór um svæðið  og kallaði Presthnjúk Bláfell. Ekki finnst mér það frumlegt nafn hjá skáldinu.

 

   Það sem eftir er af jöklinum á Ok. Það sér í Vinnumannahnúk og Eiríksjökul í austri.

            Gönguleið     Frá vörðu á Langahrygg á Kaldadal í 730 m hæð og stefnt á háfjallið. Halli er jafn uþb. 5-6 gráður. Farið í kringum gíginn.                                              
             Vegalengd   13,4 km en 4,85 km að vörðu
            Göngutími     Um 3 klst fram og til baka
               Landslag    Hlíðarnar eru ekki brattar, frekar aflíðandi, gróðursnautt
                 Hækkun   450 m
            Mesta hæð   1182m
                  Gráðun    B, létt gönguleið, hindrunarlítil
             Tengingar    Oköxl
                      GSM    Samband á toppi. Gekk illa að hringja og senda SMS
                       GPS   N: 64.35.938  W: 20.52.802

Þótti mér betur farið en heima setið. Ok lýkur þar að segja frá Okför.
 

Á Sandfell (341 m) með Útivistarræktinni

Í kvöld gekk ég í lið með Útivistarræktinni og heimsótti Sandfell við Sandskeið. Þetta er lítið fell en nokkuð laglegt og lætur lítið yfir sér. Það hafði ekki fyrr vakið athygli mína á leið til og frá Kópavogi.

Mæting var kl. 18.30 við Toppstöðina í Elliðaárdal, en framtíð hennar er óljós. Hún hafði það hlutverk að framleiða rafmagn þegar álag var sem mest á raforkukerfið. Því hlaut hún þetta lýsandi nafn.  

Ekið var eftir Suðurlandsvegi og beygt inn á veginn til Bláfjalla. Við vegamótin er bílastæði þar sem lagt var af stað í gönguna. Þátttakendur á þessu fallega sumarkvöldi voru um 50. Gönguleiðin er létt en nokkuð löng en hægt er að keyra nær fellinu. Fyrst var gengið að svokölluðum menningarvita, eða réttar sagt Íslandsvita eftir Claudio Parmiggiani, en hann var reistur er Reykjavík var menningarborg Evrópu árið 2000. Ekki hefur hann heldur vakið athygli mína en hann lýsir allan ársins hring.  Síðan var haldið áfram að Sandfelli yfir mosavaxið hraun.  Mér finnst alltaf erfitt að ganga á mosa. Það þarf að vanda sig, annars geta orðið skemmdir og tekur langan tíma fyrir náttúruna að laga þær.   Stefnan var sett á Sandfellsgil og leyndi það vel á sér. Móbergið er ráðandi og þar mátti sjá gamla skessukatla.

 Íslandsvitinn, fjarri byggðu bóli. Skáldskapur og andspyrna verksins felst í fjarverunni.

Eiginlega er SandfeÍll ekki fjall heldur frekar hár hlíðarendi. Frá Bláfjöllum gengur hryggur um fjóra kílómetra til vesturs. Að norðan er hann nokkuð brattur og í honum eru hamrabelti. 

Eftir rúmlega klukkutíma göngu var hópurinn kominn upp á Sandfellið og opnaðist falleg sýn yfir höfuðborgarsvæðið.  Í norðri sáust Þingvallafjöll vel, Kálfstindar, Hrafnabjörg, Skjaldbreiður, Ármannsfell og Botnssúlur með Búrfell í forgrunn. Síðan sást Þórisjökull,  Kjölur, Skálafell, Grímarsfell,  Mosfellsheiði, gyllta Móskarðshnjúka og Esjan endilöng.  Í austri var Hengill og voldugi nágranninn, Vífilsfell. Síðan Bláfjöll. Í suðri sáust Þríhnjúkar, Grindarskörð, Helgafell, Húsfell og Keilir.  Í vestri sást spegilslétt Elliðavatn með höfuðborgina. Einnig sást móta fyrir Snæfellsjökli. Uppi er stór varða og fallegt útsýni yfir Húsfellsbruna, athyglisvert að sjá hvernig hraunið hefur runnið eins og stórfljót frá Bláfjöllum. 

 Nokkrir meðlimir Útivistarræktarinnar á Sandfelli að horfa yfir Húsfellsbruna

Á Sandskeiði var mikið líf. Svifflugvélar tóku sig á loft og settust. Einnig nýttu fallhlífastökkvarar sér veðurblíðuna og flugu hægt niður og lentu fimlega. Við gengum fram á líklegar stríðsminjar við hóla stutt í vestur frá Sandskeiði.  Etv. hefur flugvöllurinn verið hernaðarlega mikilvægur á stríðstímum. Mótorhjólamenn eiga gott æfingasvæði hjá Vífilsfelli og áttu nokkur hjól leið framhjá. Einhverjir hafa farið út af veginum sem liggur í gegnum hraunið en það er nokkuð snortið af umferð. För eftir jeppa sjást víða, etv. eftir bændur í smalamennsku og jafnvel herjeppa.

Í framhaldi af Sandfelli í vestur er lágvaxið fjall, Selfjall. Kemur nafngiftin á óvart, því það er mun minna en meginreglan er sú að fjall sé stærra og hærra en fell. Örnefnin minntu mig á fjöll við Mývatn. Þar er til Sellandafjall, Bláfjall og Sandfell.

Nú mun ég heilsa Sandfelli og Íslandsvitanum á ferð til og frá Kópavogi og segja samferðamönnum, "Þarna fór ég".

Hér er leiðarlýsing á Sandfellið.

            Gönguleið     Frá bílastæði við Bláfjallaafleggjara, framhjá menningarvitanum. Upp Sandfellsgil og

                                    niður fellið vestan milli Sandfells og Selfjalls.

             Vegalengd   10 km

            Göngutími     Um 3 klst fram og til baka

               Landslag    Hlíðarnar eru ekki brattar, frekar aflíðandi

                 Hækkun    200 m

            Mesta hæð    341m

                  Gráðun    B, létt gönguleið, hindrunarlítil

             Tengingar    Selfjall, Íslandsvitinn

                      GSM    Mjög gott samband

                       GPS   N: 64.03.06. W: 75  21.3.27.71

Þótti mér betur farið en heima setið.

Og lýkur þar að segja frá Sandfellsför.

Humar á Humarhátíð

Það var haldið austur á bóginn á fimmtudagskvöld og mætt á Humarhátíð á Hornafirði. Þetta var ágætis fjölskylduskemmtun, frekar fámennt enda kom engin slæm frétt frá firðinum.  Það var mikil samkeppni um hátíðargesti um helgina á landinu og veðurspá ekki hagstæð.

Það er gaman að sjá hversu stórann sess humarinn er að skapa sér á hátíðinni og mikil breyting frá fyrri hátíðum. Vöruþróun á humri er í fullum gangi.  Einnig hefur orðið aukning á listviðburðum og komst maður ekki yfir allar sýningarnar.

Á vefnum horn.is var frétt um að skyndibitastaðurinn Kokkur á Höfn væri farinn að selja sælkerahumarsúpu úr staðbundnu hráefni í gegnum bílalúgu. Við keyptum þennan nýja skyndibita og kom hann vel út. Humarinn var þræddur upp á spjót og hægt að nýta til ýmiss brúks. Rjómabragð var af súpunni í bland við humarseyði.

 Hin rómaða humarloka Ósmanna í Hleininni var einnig smökkuð og lagðist vel í mig enda humarinn einstakt hráefni.  Hafnarbúðin hefur einnig boðið upp á Humarsúpu í brauði og kemur hún vel út.

Sívar Árni og Bestafiskmenn buðu upp á breiða línu af humarréttum. Þar var m.a. boðið upp á nýtt afbrigði af notkun pylsubrauða. Þeir buðu upp á Humarbrauð. Þessi útfærsla kom einna mest á óvart. Bragðmikill biti á góðu verði.

Humarhöfnin,  hefur svo vakið mikla athygli á humarréttum. Það er ekta staður fyrir sælkera. Þar er meira að segja hægt að fá Humarpizzu.

Nýsköpunin í matvælagerð heldur stöðugt áfram í ríki Vatnajökuls og á heimleiðinni var komið við í Árbæ og Jöklaís bragðaður en hann kemur beint úr spenanum á Árbæjarkúm. Kom hann vel út í bragðprófnunum enda úr úrvals hráefni.

Flott auglýsing á túninu í Árbæ á Mýrum. Kýrnar eru rólegar að framleiða uppistöðuefnið í ísinn.

Aspirnar felldar

Það fór jafn illa fyrir öspunum í garðinum okkar og hjá Ítölum í EM. Eftir 18 ára baráttu í garðinum, þá voru aspirnar orðnar svo frekar á pláss. Ræturnar orðnar sverar og frekar á jarðveginn. Íbúar orðnir hræddir um að skólplagnir færu að stíflast. Því var gripið til þess ráðs að fella aspirnar.  Við dauðsjáum eftir trjánum. Það er svo gaman að fylgjast með þeim á vorin. Þær skýla svo vel í roki og binda kolefni. Aspirnar eru hins vegar illa þokkaðar í þéttbýli. Illgresi segja sumir.

Ég fylgdist með lífsferli aspanna síðustu tvær vikur. Ég tók daglega myndir af öspunum út um dyrnar. Fyrsta myndin var tekin 26. maí. Næsta er frá 30. maí og þriðja og síðasta var tekin í kvöld.

.

Það er mikill munur á þéttni laufblaða á aðeins einni viku.

Ama Dablam - Beyond the void ****

Var að koma af frumsýningu á fyrstu íslensku heimildarmyndinni um háfjallamennsku, Ama Dablam - Beyond the void eftir Ingvar Ágúst Þórisson. Myndin fjallar um leiðangur Viðars Helgasonar og Ingvars á Ama Dablam, 6.856 m háan tind í Himalaja. Leiðsögumaður í ferðinni var enginn annar en breski klifrarinn, Simon Yates.

Það var þétt setinn salurinn í Háskólabíó og margir háfjallamenn og hjáfjallakonur mættir á svæðið. Mörg falleg skot eru í myndinni af Himalayafjöllum sem toga í mann. Simon er söguhetjan og er ansi geðugur náungi. Íslendingarnir eru að hefja sína háfjallamennsku og þegar þeir tjá sig, þá er kemur orðið þreyttur oft fyrir.

Eitt sem ég saknaði í myndinni var persónusköpuninni, það vantaði að kynna leiðangursmenn betur og eins hefði mátt nota grafík meira til að sýna hvar búðirnar voru á fjallinu. Ferðin virtist vera einföld á toppinn. Búið var að setja línur á hættulegustu staði á hryggnum. En góð myndataka sýndi að það var langt niður og hugsaði ég til fjallamannanna sem gengu fyrstir á fjallið.

Frábær heimildarmynd, sextíu mínútna veisla án hlés um töfra og frelsi Himalaya.

Flúðir og Hvítá

Hún var góð síðasta helgi. Haldið var á Flúðir með samstarfsfélögum og björt framtíðin rædd. Aðkoman að Flúðum var glæsileg. Við keyrðum upp þjóðveg númer 30 í þokumóðu og hálfnakin tignarleg trén sem búið er að planta meðfram veginum voru stórglæsileg. Maður þarf að fara aftur í sumar þegar laufblöðin verða komin á greinarnar. Frábært framtak hjá Flúðamönnum og mættu fleiri taka þá sér til fyrirmyndar. Þegar komið var á Hótel Flúðir tók á móti okkur listaverkasýning eftir Tolla, meistara landslagmyndanna. Mér leið mjög vel á milli jöklamyndanna hans og grænmetisins sem vex á Flúðum. Það var góður andi á svæðinu er myndaði mikið og öflugt hugarflug.

 Höfsjökull - Mynd eftir Tolla á Flúðum, hafði hana í öndvegi yfir hugarflugi. Steinarnir í forgrunni koma fyrir á mörgum myndum og mynd flottan stíl hjá listamanninum. Litiasamsetningin er styrkur Tolla, skærir og töfrandi litir.

Eftir árangursríkar stundir á Flúðum var halið í flúðirnar í Hvíta. Komið var við á Drumbodsstöðum í Biskupstungum. Það var súrrealískt að koma þangað. Gengið var inn í hlöðu sem búið var að umbreyta í skemmtilega aðstöðu fyrir bátafólk. Bátafólkið sem kunni vel sitt fag var skemmtilega hippalegt í útliti. Eftir að hafa skipt yfir í blautbúninga var haldið í jökullitaða Hvítá á stórkostlegri dæmigerði gamalli amerískri rútu. Þetta var eitthvað svo öðruvísi. Skemmtileg umgjörð hjá Arctic rafting. Þetta var mjög eftirminnileg ferð. 

Áður en haldið var í svaðilförina var góð kynning á siglingarreglum. T-gripið kennt og farið yfir helstu galdra flúðasiglinga. Fjörið var mest í byrjun ferðar og hver flúðin á eftir annarri var afgreidd. Þær hétu skemmtilegum og ógnarlegum nöfnum sem áttu að hreyfa við okkur. Með í ferðinni voru efnilegir krakkar úr 10. bekk Breiðholtsskóla. Þau stóðu sig mjög vel og héldu uppi fjörinu. 

Á miðri leið var stoppað og þeir sem vildu gátu hoppað niður úr rúmlega fjögurra metra hæð í kalda Hvítá.  Það var mikil áskorun og hápunktur ferðarinnar fyrir marga. Ég, hokinn af reynslu áranna sleppti þessari áskorun. Ég var ekki nógu vel útbúinn. Mikilvæg vika framundan og öngvir sjensar teknir.

 

Morgunganga FÍ

Vaknaði árla í morgun. Tók þátt í morgungöngu Ferðafélags Íslands ásamt nokkrum vinnufélögum.  Þetta var fjórða morgunganga félagsins. Það er nauðsynlegt að sprengja upp formið.  Göturnar voru bíllausar í morgun. Þrír fyrstu bílarnir sem ég mætti voru hreinsibílar. Sópuðu þeir upp óhreinindum af götum borgarinnar.

Stefnan var sett á Helgafell í Mosfellssveit. Fimmtíu og tveir árrisulir göngugarpar mættu til leiks. Þeir voru jafnmargir spilunum í spilastokki. Páll Ásgeir Ásgeirsson tók upphitun með hópnum og minnti okkur hversu heppin við værum að vera til í þessu milda veðri.  Eftir nokkrar slökunaræfingar var halið á fellið. Komið við á gulleitarslóðum og fróður innfæddur Mosfellingur Bjarki Bjarnason sagði okkur frá því sem fyrir augu bar.   Við rætur Helgafells voru stríðsminjar. Sjá mátti undurstöður vatnstanka en tíuþúsund hermenn bjuggu við rætur Helgafells. Á toppnum rákumst við á leifar af birgi, líklega stríðminjar. Síðan var haldið í austur eftir því endilöngu niður í mynni Skammadals og þaðan vestur með fjallsrótum að bílastæðinu. Hressandi morgunn!

Ég á uppleið og vel klæddur. Er ávallt með þennan hatt í fjallaferðum.   Mynd félagi Marc

 

Mynd félagi Marc.