Að deyja úr prentvillu

Þetta eru stórgóð tíðindi fyrir Suðursveitunga og nágranna þeirra í austri og vestri. Þórbergssetur á þessi verðlaun svo sannarlega skilið. Þorbjörg og Fjölnir á Hala eiga heiður skilinn fyrir að halda menningarfinum um ÞÞ á lofti.

Að endingu er bezt að enda á því að vitna í Einar Braga, rithöfund er Skaftfellingar minntust aldarafmælis meistara Þórbergs.

"Sú byggð er rík sem fóstrað hefur sinn á hvorum sveitarenda þvílíka stólpa sem Þórberg Þórðarson á Hala og Jón Eiríksson frá Skálafelli"

 

Þórbergssetur hlaut nýsköpunarverðlaun SAF

Athugasemdir

[Haraldur Bjarnason, 6.11.2008 kl. 19:54]

Hvað áttu við með prentvillu í fyrirsögninni? - Er það prentvilla þín að segja Þórbergssetur eiga þessi verðlaun sannarlega skilið í stað skilin?  ..eða  menningarfinum í stað menningararfinum. Eða ertu að vitna í Þórberg? - Ég spyr.

[Sigurpáll Ingibergsson, 6.11.2008 kl. 22:58]

Sæll Haraldur!

Þetta er ein frægasta setningin í ævisögu Árna Þórarinssonar að mínu mati. Mér finnst húmor Þórbergs skína þarna í gegn. Því  valdi ég þessa setningu í fyrirsögn. Hún er hins vegar eins og þú bendir réttilega á ekki í neinu samræmi við efni fréttarinnar eða bloggsins.

Á einum stað í ævisögu séra Árna segir: "Þeir fara eftir bókunum læknarnir," sagði einhver og bætti svo við: "Og ég er dauðhræddur um að deyja úr prentvillu."

Í tíð  Árna voru læknar af flestum taldir búa yfir mikilli visku enda langskólagengnir. Þeir litu líka stórt á sig margir og lögðu lítt eyra við reynslu kynslóðanna og kölluðu gömul húsráð hrossalækningar. Þau voru ekki eftir bókinni, sögðu þeir (þó reynst hefðu vel).