Arsenal-Barcelona á Wembley 1999

16.2.2011 | 13:16

Arsenal-Barcelona á Wembley 1999

Það var ekki hægt að sleppa þessum leik á Wembley leikvanginum, Arsenal-Barcelona, 19. október 1999. Rifjast upp minningar vegna stórleiksins Arsenal-Barcelona í 16-liða úrslitum Meistaradeildarinnar í kvöld.

Arsenal-klúbburinn með Kjartan Björnsson í öndvegi var með hópferð og ég stökk strax á ferðin en hún hófst á föstudegi og heimkoma var á miðvikudegi. Á laugardegi var boðið upp á leik Arsenal gegn Everton sem endaði 4-1 en stórleikurinn í Meistaradeildinni á Wembley var aðal takmarkið.

Gamli Wembley var sveipaður dýrðarljóma og var stór hluti af knattspyrnusögunni. Því varð maður að fara í pílagrímsför og sjá turnana tvo. Fyrst maður var búinn að eyða svo miklum tíma í að fylgjast með knattspyrnu.

Það var mikil stemming í rútunni og gaman að ferðast um London á leikdegi. Þegar Wembley völlurinn nálgaðist sáust fánar og vel klætt fólk á leið á leikinn. Góð aðstaða var fyrir framan völlinn fyrir rútur og þurftu menn að leggja staðin vel á minnið. Í gögu stutt frá leikvanginum var mikið um búðir og sölubása. Indverskir sölumenn voru í miklum meirihluta. Það var ágætis sala í bjór hjá þeim. Þegar komið var inn á leikvanginn, og þegar maður nálgaðist klósettin tók á móti manni megn ammoníakslykt.

En þegar í stúkuna var komið blasti glæsilegur hringur við okkur. Spánverjarnir voru í hólfi á móti okkur og voru hávaðasamir en það fylgir íþróttinni. Baráttusöngvar voru sungnir og mátti heyra slagara eins og: "Vo-o-ó Vieira, vo-o-ó Vieira!" einnig langt gól til stuðnings "Kanuuuuuuuuu". Henry var ekki búin að finna fjöllina sína á þessum árum enda nýlega kominn til liðsins.

Leikurinn við Barcelona var í fjórðu umferð og í Barcelona náðust hagstæð úrslit, 1-1 en þessi eftirminnilegi leikur endaði með stórsigri Barcelona, 2-4. Hollendingurinn flughræddi, Dennis Bergkamp skoraði fyrra mark heimamanna og hollendingurinn fljúgandi, Marc Overmars hið síðara. Mörk Barcelona skoruðu: Brasilíumaðurinn Rivaldo sem var allt í öllu úr víti, Luis Enrique, Luis Figo og Philip Cocu. Arsenal endaði í þriðja sæti í riðlinum. Barcelona og Fiorentina fóru áfram í Meistarakeppninni. Arsenal fór í úrslitaleikinni í litlu Evrópukeppninni en tapaði fyrir Galatasaray í úrslitaleik.

Ferðafélagi minn, Einar Jóhannes Einarsson, var vel tengdur inn í eigandahóp Arsenal og fékk hann tvo miða á hóf eftir leikinn. Við þökkuðum fyrir okkur og klæddum okkur upp snyrtilega. Partíið var í syðri turninum og þurftum við að sýna boðsmiðann 20 sinnum á leiðinni.

Það var jarðafarastemming í turninum. Fámennt en góðmenn og fólk af ýmsu þjóðerni. Boðið var upp á snittur og salurinn var vel skreyttur UEFA og Meistaradeildar-fánum. Flottur enskur bar var í enda samkomusalarins.

Englendingarnir í liði Arsenal komu og heilsuðu upp á samkomugesti en erlendu leikmennirnir fíluðu ekki þessa samkomu. Varnarmaðurinn Matthew Upson, sem kom inná í leiknum, var hinn viðkunnanlegasti og kenndi okkur hvernig áritanir eiga að líta úr. Einnig var hægri bakvörðurinn Lee Dixon viðræðugóður en hann átti ágóðaleik við Real Madrid í vændum.

Sviðið átti David Seaman, hann mætti með nýja föngulega spúsu upp á arminn og gekk beint að barnum þegar inn í veislusalinn var komið og mælti með sinni djúpri röddu "one Bud", var ekki að svekkja sig mikið þó fjögur mörk hafi lekið inn. Lífið heldur áfram.

Martin Keown ræddi lengi við ættingja sinn en hann var slasaðist er víti var dæmt á Arsenal á 15. mínútu er Tony Adams var dæmdur brotlegur. Verið var að hjúkra honum er miðjan var tekin og Barcelona náði boltanum og skorað, komst í 2-0 með mörkum á 20. sekúndna millibili. Já, hann hafði mikið um þetta að segja.

Tony Adams birtist seint og var hinn pirraðasti. Frammistaða hans í leiknum átti eftir vera fyrirsögn ensku dagblaðanna. "El for Adams and Gunners" var fyrirsögn The Mirror. Einnig stóð feitletrað á baksíðu blaðsins: "Arsenal's Champions League dreams was hanging by a thread last night after Tony Adams first-half horror show".

Einar Jóhannes var svo sniðugur að kaupa bókina "Addicted", og bað hann höfundinn um að árita hana. Tony gerði það en gretti sig mjög. Vildi gera allt annað en að skrifa nafn sitt á þessari stundu. Ég ákvað að nýta tækifærið og bað fyrirliðann um áritun á leikskránna. Hann gretti sig enn meir og bað um penna. Ég var pennalaus en fékk lánaðan penna. Fyrirliðinn var snöggur að krota nafn sitt á leikskránna og afhenda mér. Já, það var ekki heppilegt að hitta fyrirliðann eftir "horror show".

Man eftir einum lávöxnum strákling sem lítið lét yfir sér. Hann var með veiðihúfu, en samkvæmt nýjustu tísku, á höfði og líktist menntaskólastrák. Skömmu síðar áttaði ég mig á að þetta var Freddi e Ljungberg en hann var að hefja ferilinn sem átti eftir að vera glæsilegur.

Patrik Vieira sást í lokin. Hann sveif í gengum veislusalinn í turninum fræga eins og draugur og mælti ekki orð við nokkur mann.

Aðrir leikmenn létu ekki sjá sig eða voru ekki minnisstæðir.

Forráðamenn Arsenal fengu þá flugu í höfuðið að spila heimaleiki sína á Wembley en Highbury tók aðeins 38.000 manns. Wembley tók 75.000 manns í sæti en liðinu gekk illa á leikvellinum og í sífelldu brasi með að komast upp úr riðlakeppninni.

Arsenal: Seaman, Dixon, Keown, Adams, Winterburn, Ljungberg, Parlour, Vieira, Overmars, Kanu, Bergkamp.

Barcelona: Arnau, Abelardo, Bogarde, Gardiola, Reiziger, Coco, Rivaldo, Figo, Sergei, Luis Enrique, Kluivert.

Það var vel skipað lið Barclelona og hver leikmaður öðrum betri. Liðið féll að lokum út í undanúrslitum fyrir Valencia sem tapaði fyrir Real Madrid 3-0 í úrslitaleik.