Jarðeldurinn í Eyjafjallajökli myndaður

Gönguklúbburinn Skál(m) skellti sér í göngu á móbergsstapann Þórólfsfell (574 m) um dagmál á sunnudaginn. Það var bjart yfir Suðurlandi en mistur á leiðinni. Truflanir voru á flugi í Evrópu.

Við tókum stefnuna á fjarskiptamastrið á Þórólfsfelli og heyrðum reglulega í sprengingum í Eyjafjallajökli. Jökullinn var kolsvartur. Gufubólstrar stigu úr Gígjökli en þar tókust frost og funi á. Gosmökkurinn var grár og minnti á Lómagnúp séðan á hlið. Bólstrarnir náðu 5 til 6 km hæð. Merkilegt að þessi fína aska sem myndast í sprengingunum skuli hafa svona mikil áhrif á samgöngur víða um Evrópu. Þetta mun vera út af efninu í kvikunni, trakít og gassprenginga en kornastærð ryksins er minni en þykkt hársins á okkur.

Er við kjöguðum upp fellið sem kennt er við Þórólf Asksson, landnámsmann og ættingja Njáls á Bergþórshvoli, rákumst við á þrjá atvinnuljósmyndara. Þeir sátu kyrrir á bak við öflugar myndavélar og fylgdust vel með hverri sprengingu. Þeir voru aðeins að hita sig upp. Ljósaskiptin voru þeirra tími. Svona eru alvöru ljósmyndarar. Þolinmóðir og þrautgóðir. Þeir sáu eldingar í gosmekkinum.

Þegar komið var að endurvarpsmastri Mílu fundum við aðra tjaldborg. Síðan hrekktum við ættingja, hringdum í þá og sögðum að það væru miklar breytingar í gosinu. Hvöttum þá til að kíkja á eldgos.mila.is. Þegar þeir í öngum sínum fóru inn á síðuna blasti þreyttur göngumaður við þeim brosandi. Þetta klikkaði ekki. Þarna fengu skálmarar snert af heimsfrægð, því þúsundir manna horfa á gosið í beinni.

Á niðurleiðinni fór að rökkva og það var tilkomumikið að heyra sprengingarnar og sjá rauða, eldglóandi hraunklepra skjótast upp en þeir eru mældir í einingunni jeppar, slyddujeppar og stórir jeppar.

Daginn eftir, 12 tímum síðar hófst jarðskjálftahrina. Í kjölfarið kom dekkri gufubólstur og kornóttari aska sem var eins og fjörusandur. Merkilegt gos í Eyjafjallajökli.

 

 

Athugasemdir

[Sigurpáll Ingibergsson, 20.5.2010 kl. 23:05]

Mig grunar að þetta hafi verið þessir snillingar:

http://www.mrietze.com/iceland10-2.htm

Haraldur Sigurðsson skrifar um hann:

Maður einn heitir Martin Rietze.  Hann hefur tekið frábærar ljósmyndir af eldgosum víðs vegar um heim. Myndir hans af gosinu í Eyjafjallajökli árið 2010 eru ekki aðeins merkileg listaverk, heldur einnig mjög góðar heimildir.  Það er ekki ljóst hvernig Martin hefur náð slíkum myndum, þegar tekið er tillit til þess að svæðið er lokað.  Sögusagnir ganga um það að hann hafi gengið á jökulinn frá Stóru Mörk, upp Skerin og að Goðasteini til að ná þessum myndum, en það er milli 6 til 10 km, hvora leið.   Gangan hefur verið vel þess virði, eins og sjá má af myndum hans, hér.    Martin er orðin goðsögn meðal ljósmyndara um heim allan og þeirra, sem þrá  frekari upplýsingar um gosið í Eyjafjallajökli, eins og það sést í návígi.