Hákarlabeita **

Ég og Ari litli brugðum okkur í tvöbíó í gær og fyrir valinu var Smárabíó. Í sal 1 var kvikmyndin Hákarlabeita - Shark bait - sýnd og smekkfullur salur enda Síminn með gott 3G-tilboð, 2 fyrir 1.

Tölvuteiknimyndin Hákarlabeita gerist í hafdjúpinu og hefst sagan í megnaðri San Fransiscohöfninni. Söguhetjan, Pi, lítill rauður skrautfiskur er líktist gullfisk okkar er að ræða við foreldra sína um hættur hafsins þegar nót er kastað yfir þau. Söguhetjan sleppur úr nótinni og fær þau skilaboð að flýja til kóralrifsins. Hann kemst þangað og Þar er mikið líf. Á rifinu kynnist hann sætri hrygnu. Hún hafði komist á forsíðu Séð og veitt og var það eini heppnaði brandari myndarinnar. Úr verður klisjukennd ástarsaga. Upp kemur vandamál, háfur einn verður hrifinn af hrygnunni og mikið uppgjör er í uppsiglingu. Söguhetjan gefst ekki upp og leitar á náðir gamallar skjaldböku sem man tímanna tvenna. Hún tekur að sér að þjálfa og uppfræða hænginn okkar. Minnir þetta mig á karatemyndir úr Sindrabæ. En í þeim myndum lenti lærlingurinn ávallt í vandræðum og leitaði á náðir sérvits meistara, sem byrjaði á því að rífa lærlinginn alveg niður og byggja síðan upp.

Uppgjörið milli hængsins okkar og hákarlsins er svo eftir Hollýwood formúlunni  

Á rifinu er margir skrautlegir fiskar en mér finnst vandaðir fræðsluþættir betri. Náttúran er tölvugrafíkinni fremri.  Jákvæða við myndina  og síðustu myndir sem við feðgar höfum farið á er að umhverfisvernd er innbyggð í kvikmyndirnar. Það er gott markmið.

Íslensku leikurunum sem tala inn á myndina tekst ekki vel upp. Spaugstofukapparnir Örn og Siggi ná þó ágætri rispu með lífsreyndu sverðfiskanna. 

Hákarlabeita fær ekki nema tvær stjörnur af fimm mögulegum hjá okkur feðgum.