Samgönguvika

Það var fallgur föstudagur í morgun. Ég átti erindi í miðbæinn í morgun og tók þjón náttúrunnar, strætó.

Í Hamraborginni þarf að taka ásinn niður í Lækjargötu. Þegar vagninn stoppaði var hann vel mannaður. Setið í hverju sæti og margmennt í stæði miðsvæðis. Eftir að við Hamraborgarar bættumst við var fullt fram að framdyrum. Ástandið minnti mig á myndir frá Indlandi og Kína. Það vantaði bara fólk sem hékk utaná vagninum.  Meðal farþega voru Svíar og töluðu mikið. Það var skemmtileg alþjóðleg stemming í vagninum. Ferðin niður í miðbæ gekk vel í fallega veðrinu. Á Miklubraut er sé akrein fyrir almenningsfaratæki. Það var góð tilfinning að keyra framhjá einkabílaröðinni.

Vinsældir Strætó eru að aukast og eru það góðar fréttir. Virðingin og stemmingin fyrir þessum ferðamáta er að aukast. Það sést vel á því að símafyrirtækið Sko er búið að finna markhóp í farþegum Strætó.  Auglýsingin hefst eitthvað á þessa leið. - Ef þú er svo sniðugur að nota strætó til að spara pening, eyða honum ekki í vitleysu einsog bensín og tryggingar þá ættir þú að skoða fleiri möguleika á sparnaði. Síðan segja þau frá sparnaðarleiðum sínum.

Eftir að stuttu erindi mínu var lokið í miðbænum þá tók ég vagn upp á Hlemm. Ásinn kom eins og kallaður en var tómur. Ég var einn alla leið upp á Hlemm. Það var íslensk stemming á leiðinni. Ég þjónaði náttúrinni, ég tók strætó.

Hins vegar er farþegafjöldi í strætó eins og veðrið hér á Íslandi. Annaðhvort í ökkla eða eyra. Pikkfullt eða tómt. Stormur eða góðviðri.