Górillur drepnar af tómri mannvonsku

Í Morgunblaðinu í dag er frétt um dráp á grórillum í útrýmingarhættu sem vekja óhug. Fyrirsögnin er "Drepin af tómri mannvonsku"

Í fréttinni er greint frá drápi á fjórum fjallagrórillum í Kongó. Þær voru skotnar í hnakkann. Aftaka, hótun til þjóðgarðsvarða en 150 verðir liggja í valnum. Áætlað er að um 700 fjallagróillur séu til í heiminum. Þar af eru 380 í Virunga þjóðgarðinum í Kongó.

"Hvers konar maður getur gert þetta?" hrópaði einn þjóðgarðsvarðanna sem komu að hræjunum. Hann svaraði síðan spurningunni sjálfur. "Engin skepna myndi gera þetta."

Fyrir stuttu var ég staddur í Loro Parque dýragarðinum en þar voru sjö karl górillur til sýnis. Þegar maður sá þessi mögnuðu dýr bakvið gler tengdist maður þeim tilfinningaböndum. Enda er munurinn á DNA genamengi manna og górillna aðeins 1,6%. Því stuðaði þessi frétt mig. Við mennirnir megum ekki þurrka þessi merkilegu dýr út.

En hvernig dettur fólki svona í hug? Eru það bara illa uppaldir veiðiþjófar sem hafa þessar hugmyndir? Nei, svo er ekki. Rifjast upp fyrir mér grein sem alþingismaðurinn Bjarni Harðar skrifaði í Morgunblaðið til að halda hvölum í skefjum. Sumar hvalategundir eru skilgreindar í útrýmingarhættu eins og górillurnar. Það sem Bjarni stingur uppá í grein frá 13. júlí "Kjarkleysi í kvótamálum" og stígur á strik:

"Vandræðalegast hefði ef til vill verið ef rétt er að ekki megi finna markaði fyrir hvalinn, en þá mætti vel ræða þá hugmynd að drepa skepnur þessar á afmörkuðum svæðum án þess að flytja skrokka þeirra í land."

Er þetta ekki nákvæmlega það sama og veiðiþjófarnir í Kongó er að gera? Svona gera skepnur ekki!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Górilla í Loro Parque (páfagaukagarðingum) bakvið öryggisgler. Skömmu síðar sneri hún silfruðu baki í mannfjöldann og klóraði sér. Vakti atferli mannapana mikla hrifningu. Í þessum dýragarði á Tenerife eru margar dýrategndir sem eru útrýmingarhættu.