Rauðanes og Svartnes

3.7.2025 | 20:08

Í síðustu viku lögðum við, gönguhópurinn Villiendur – göngu- og sælkeraklúbbur af bestu sort, leið okkar á Norðausturland. Grunnbúðir voru í hlýlegu umhverfi Gamla skólans á Bakkafirði, og þaðan héldum við í dagleiðangra um Langanes – þetta vanmetna svæði landsins þó ekki sé ægifegurð fyrir að fara.

Á leiðinni á Bakkafjörð stoppuðum við við Rauðanes og gengum það rangsælis, 8 km ganga. Í sjávarklettunum blöstu við okkur nokkrir dularfullir rauðir blettir – ekki áberandi frá landi, en líklega rauðari séðir frá hafi. Náttúran heldur alltaf nokkru leyndu.

Í Árbók FÍ 2013 segir: "Nesið hefur lyfst úr sjó eftir síðasta jökulskeið og því birtist okkur hér þversnið af ólíkum jarðmyndunum, stuðluð hraunlög, bólstraberg og setlög sem sjórinn hefur leikið um og skilið eftir hella, bása, standberg, stapa og gatkletta." – jarðsaga Íslands í hnotskurn.

Það var mikið um fallega kletta með götum og minnti á Arnarstapa á Snæfellsnesi.

Yst á nesinu eru Stakkabásar með tveimur „Stökkum“ út af sem sjást víða að. Þetta er landslag sem grípur í hjartað.

Við gengum þögul gegnum þessa steinræktuðu minjagripi tímans – hver klettur eins og útskorin saga úr hafsins hendi. Ljósið, sjórinn og klettarnir sköpuðu ógleymanlega stemningu – þetta var ekki bara gönguferð, heldur ferð inn í jarðsögu Íslands.

Tveimur dögum síðar var haldið út í þokuna að Digranesi – ekki því sem margir þekkja sem gamla HK-hverfið í Kópavogi, heldur hinu sem stendur rétt hjá Bakkafirði. Þar trónir tignarlegur Digranesviti á Svartnesi. Gengið er framhjá eyðibýlinu Steintúni, sem fór í eyði árið 1967 – bæjarstæðið er engu að síður glæsilegt og vekur forvitni um lífið sem þar var lifað. Nesin sjálf eru kannski ekki jafn litrík og fjöllin, en einmitt þar felst fegurðin – í andstæðunum.

Ég hvet göngufólk til að skoða örnefni í náttúrunni með augum litanna – þau fela oft í sér sögur og sérkenni sem annars fara framhjá. Hægt er að safna fellum eftir litum, til dæmis: Rauðafell, Grænafell, Bláfell, Svarftell, Hvítfell, Bleikafell, Gráfell og Brúnfell.

Rauðanes og Svartnes eru nú komin í safnið – hver litur býr yfir sinni sögu, og hver staður sínu yfirbragði.

Rauðanes

Glæsilegir klettar sem sjórinn hefur leikið um og skilið eftir hella, bása, standberg, stapa og gatkletta.

Ég bað ChatGPT-4 um að rannsaka liti í örnefnum í náttúru Íslands og kom þessi ritsmíð og nokkuð til í vinnu tólsins.

Litir í íslenskum örnefnum

Inngangur

Íslensk örnefni eru gjarnan lýsandi fyrir náttúruna og umhverfið – þar á meðal er algengt að litarheiti (heitir lita) komi fyrir í örnefnum. Slík nöfn endurspegla oft áþreifanlega eiginleika landslagsins eða hvernig fólk skynjaði það. Dæmi eru Rauðhólar (rauðir gígar), Bláfjöll (blá fjöll) og Grænavatn (grænt vatn).

Ástæðurnar fyrir þessum litanafngiftum eru margvíslegar: Rauðir litir í örnefnum stafa gjarnan af lit berggrunns eða jarðefna, blár litur tengist oft fjarlægð (fjöll sem blána í móðu fjarskans), og grænn litur vísar yfirleitt til gróðurs. Hér á eftir er farið yfir helstu liti í örnefnum og dæmi um slík örnefni í íslenskri náttúru.

Rauður litur – Rauð örnefni

Rauðhólar á jaðri Reykjavíkur eru áberandi rauðir gígaraðir sem fá lit sinn frá járnríku gjalli sem hefur ryðgað við oxun. Rauður litur í örnefnum kemur jafnan fram þar sem jarðlög eða sandur eru rauðleitur; rauði liturinn stafar oft af járnoxíðum í berginu eða jarðveginum . Fjöldi staða ber heitið Rauð-, til dæmis Rauðanes í Þistilfirði (rauðleitt nes; nafnið Rauðanes þýðir bókstaflega „Rautt nes“ ), Rauðhólar (rauðir gíghólar úr rauðu gjalli), Rauðisandur (fjörusandur á Vestfjörðum sem er rjóðrauður), og Rauðifoss (foss sem fellur niður rauðleitan klettavegg) . Einnig má nefna fjöll og hóla eins og Rauðafell, Rauðaháls og stöðuvötn eins og Rauðavatn – öll draga nafn af rauðum lit jarðefnanna í nágrenninu.

Rauð litafyrirbæri í náttúrunni stafa oft af járnríku bergi sem hefur ryðgað, eins og sést á Rauðhólum, eða rauðri sandöldu og steinum sem prýða landslagið.

Blár litur – Blá örnefni

Blár litur í örnefnum tengist sjaldnast bláum steintegundum heldur fremur optískri sýn – hlutir í fjarska eða í skugga fá bláan blæ vegna andrúmsloftsins . Þannig eru blá örnefni gjarnan notuð um fjöll og fjallgarða sem líta bláleitir út þegar horft er á þá úr fjarlægð. Dæmi um þetta eru Bláfjöll (fjöllin suður af Reykjavík; þykja blá á lit þegar fjarlæg eru), Bláfell (nokkur fjöll víða um land bera það nafn), Blábjörg (tveir staðir á Austurlandi heita þannig, þýðir „blá klettabjörg“) og Bláhnjúkur í Landmannalaugum (nafn sem merkir Blár hnjúkur og vísar til blágrárrar slikju fjallsins). Einnig eru til forvitnileg nöfn eins og Blámannshattur við Eyjafjörð – „Blámanns hattur“, klettur eða fjall sem líkist hatti og er sagt bláleitt.

Önnur dæmi eru Bláskógaheiði og Bláskriða (blá í nafninu vísar til litbrigða skóga eða skriðu í fjarska). Í öllum þessum tilvikum er blár meira lýsing á útliti eða fjarvídd – fjöll og ásar virðast bláir séð langt að, vegna bláma loftsins, en ef komið er nær eru þeir grábrúnir eða dökkir að lit. Það skýrir af hverju blár litur er algengur í nöfnum fjalla og heiða sem gnæfa við sjóndeildarhringinn.

Grænn litur – Græn örnefni

Grænavatn er lítið sprengigígsvatn á Reykjanesi sem ber nafn sitt af einstaklega grænleitum lit vatnsins (hátt brennisteinsinnihald í vatninu gefur því grænan blæ ). Almennt vísar grænn litur í örnefnum til gróðurs eða lífræns litar. Fjöll, hæðir og brekkur með græna í nafni eru yfirleitt grónar eða klæddar grænum mosum. Dæmi má nefna Grænafell (sem er gróið og því „grænt fjall“ að sjá) og Grænahlíð (grösug hlíð).

Vatna- og landform bera líka græn nöfn: auk Grænavatns má nefna Grænalón (stöðuvatn sem var þekkt fyrir grænleitt jökulvatn), Grænanes (nes vaxið grænum gróðri) og Grænihnjúkur (grænleitur hnjúkur).

Grænn litur í örnefni bendir oftast til blómlegra haga, grasbrekkna eða grænna skóga á svæðinu. Í sumum tilvikum getur græni liturinn stafað af sérstökum efnum; til að mynda er græni litur Grænavatns rakinn til brennisteins í vatninu sem litar það grænblátt. Almennt endurspegla græn örnefni þann gróskumikla svip sem staðurinn hafði í augum nafngjafanna.

Hvítur litur – Hvít örnefni

Hvít örnefni tengjast oft jöklum, vatni eða björgum sem skera sig úr fyrir ljósan eða hvítan blæ. Hvít- kemur t.d. oft fyrir í nöfnum jökuláa; mætti ætla að það sé vegna þess að jökulár eru tærhvítar eða mjólkurlitaðar af svifaur. Reyndar eru til margar ár sem heita Hvítá (Hvítá í Borgarfirði, Hvítá í Árnessýslu o.fl.) og bera nafn af hvítum lit vötnunnar . Á Suður- og Vesturlandi eru nokkur örnefni sem byrja á Hvít-: Hvítanes (nes með ljósum sandi eða skeljasandi) eru nokkur talsins, og hvítir sanda- eða skeljafjörur kunna að hafa gefið þeim nöfnin. Einnig má nefna Hvítserkur, sem er til á þremur stöðum á landinu – þekktastur er Hvítserkur í Húnafirði, stendur uppi sem svartur stuðlabergsdrangur en er þakinn hvítum fuglaskít og því lítur drangurinn hvítur út úr fjarlægð. Hvítur litur í örnefnum getur þannig átt við jökulís eða snævi þakta tinda (t.d. gæti fjallið Hvítfell fengið nafn af snjó), ljósan sand eða jafnvel mannvistarleifar (sbr. dranginn Hvítserkur). Athyglisvert er að örnefni með hvít- eru algengari í landnámasvæðum sunnan- og vestanlands en sjaldgæf fyrir norðan og austan, sem endurspeglar líklega útbreiðslu jökuláa og ljósra sanda á þeim svæðum.

Svartur litur – Svört örnefni

Svartifoss í Skaftafelli er fallegur 20 metra hár foss sem fellur fram af svörtum stuðlabergsklettum – þessar dökku basaltstöplar umlykja fossinn og hafa gefið honum nafnið Svartifoss („Svarti fossinn“). Svartur litur í örnefnum vísar yfirleitt til dökks bergs, auðnar eða svarts sandar. Á Íslandi eru víða dökkir móbergsklettar, hraun eða sandar sem speglast í örnefnum. Margar Svartá heita litlar dragár sem renna í myrkum gljúfrum eða yfir dökku hrauni og virðast því svartleitar. Einnig eru til fjöll eins og Svartafell (eða Svartfell) sem draga nafn af dökkum eða svörtum klettum í hlíðum, Svarthamar (svartur hamraklettur) og gil og kvíslar með svart- forlið. Svört örnefni geta líka tengst sögulegum öskulögum eða brunahraunum – t.d. svæði þakin svörtum gjóskulögum eftir eldgos gátu hlotið viðurnefnið svört. Í heildina gefa svört örnefni til kynna einhverja drungalega eða dökka ásýnd staðarins, oft vegna basaltklæddra kletta, kolaðs líparíts eða svarts sandar sem einkenna viðkomandi stað.

Aðrir litir í örnefnum

Auk helstu lita má finna ýmis önnur litgreinandi örnefni þótt þau séu fátíðari:

Bleikur: Orðið bleikur (eða bleikja) í örnefnum merkir fölrauðan eða ljósan lit. T.d. heitir einn dalur norðanlands Bleiksmýrardalur, líklega vegna fölgrænna eða ljósra mýra í dalbotninum. Einnig má nefna fjallið Bleikafell, sem gæti hafa fengið nafn af bleikleitum (ljósum) sandsteini eða líparítklöppum í fjallinu. Bleikur litur vísar þannig til þess sem er ljósara en umhverfið – til dæmis föl gróðurmór eða bleik steintegund.

Brúnn: Litarlýsingin brúnn (brúnleitur) er ekki algeng í örnefnum, en kemur þó fyrir. Brúnfell er dæmi um fjall sem nefnt er eftir brúnleitum lit – mögulega vegna þess að fjallið var þakið brúnum mosatorfum eða jarðvegi á haustin. Brúnavík í Borgarfirði eystri gæti hafa hlotið nafn af brúnum sjávarbökkum eða þangi sem gaf víkinni dökkbrúnan blæ. Athuga skal að brún getur einnig þýtt brú (brún lands) í örnefnum, en í samhenginu hér er átt við litinn brúnn. Þar sem brúnn litur er oft litur visnandi gróðurs (s.s. síðsumars) eða móbergssands gæti nafngiftin vísað til þess.

Grár: Grá- í örnefnum lýsir oft gráum steinum eða klettum. Gráfell er til á fáeinum stöðum (t.d. á Landmannaafrétti) og merkir þá einfaldlega „grátt fjall“, líklega vegna gráleits bergs eða skeljugrárrar möl sem þekur fjallið. Grábakki eða Grákambur gætu eins vísað til kletta sem líta gráir út (t.d. vegna líparíts eða lítt gróins gráleits mosaskáns). Grá örnefni eru ekki áberandi mörg en þau gefa til kynna litlausara landslag – oft snauðan jarðveg eða steinbreiður.

Gullinn/gulur: Íslensk örnefni nota sjaldan orðið gulur (gulur litur) beint, en þó má nefna litinn gull (gullinn) sem kemur fyrir. Frægasta dæmið er Gullfoss, „Gullfoss“ í Hvítá, sem ýmist er sagt fá nafn sitt af gylltum ljóma sólar í vatnsúðanum eða sögunni um að bóndinn hafi kastað gullinu sínu í fossinn – hvort sem er, þá er gull litaorð sem tengist gullnu ljósi. Í framhaldi má nefna Gullbrekku (brekka sem virtist gullin í skini sólar eða með gullauðugum jarðvegi). Gull er hér notað í merkingunni „gulllitað/gyllt“, líkt og hugtakið gullinni (eða gula) væri notað til að lýsa lit (t.d. gullin móða eða gullið haf). Þannig má flokka Gullfoss sem örnefni kennt við lit (gullna birtu).

Samspil litanna í örnefnum sýnir hve næmir landnámsmenn og afkomendur þeirra voru á litbrigði náttúrunnar. Samantekt: Litörnefni á Íslandi geyma fróðleik um jarðfræðina og náttúrufar landsins. Rauðir sandar, blá fjöll, grænir hjallar, hvítar jökulár og svartir fossar – allt eru þetta nöfn sem lýsa lykileiginleikum staðanna og kveikja ímyndunarafl um landið. Þannig má segja að í tungumálinu sjálfu felist eins konar náttúrulýsing og lífsskoðun; litirnir í örnefnum endurspegla upplifun fólks af landinu. Að skoða örnefni og merkingu þeirra (sér í lagi litanöfnin) gerir ferðalöngum kleift að skyggnast inn í sögu landslagsins og sjá náttúruna með augum þeirra sem fyrst nefndu fjöllin, árnar og heiðin – oftast með augljósri vísun í litinn sem þeir sáu.

Heimildir: Litir í örnefnum á Íslandi hafa verið teknir saman af fræðimönnum og áhugafólki. Dæmin hér að ofan eru m.a. fengin úr skrifum Tryggva Gíslasonar og ferðaþáttum Sigurpáls Ingibergssonar, auk upplýsinga úr leiðsögutextum um Rauðanes, Grænavatn og Svartafoss sem skýra hvernig litir náttúrunnar birtast í örnefnum.