Eiður á flottum Nou Camp árið 2011

Hann verður glæsilegur El Classico leikurinn árið 2011  þegar búið verður að endurbyggja Nou Camp.  Völlurinn verður stækkaður og mun taka 106.000 manns í sæti. Auk þess verða innviðir teknir í gegn.  Eiður Smári á eftir að sóma sér vel þar. Það eru hinir öflugu hönnuðir Norman Foster + félagar  sem sjá um hönnunina.  Ákvörðunin um þessar breytingar var tekin árið 2007 og tillögur kynntar á 50 ára afmæli vallarins. Kostnaður er áætlaður 250 milljónir Evra, nýjum gjaldmiðli Íslendinga og mun ég ekki umbreyta í krónur.

Ég var á leik Barcelona og Levante í febrúar á þessu ári og sá Eið hita upp í 25 mínútur. Ég get tekið undir það að leikvangurinn má fá upplyftingu. Þessar hugmyndir líta vel út.

Nú verður maður að setja upp Barcelona húfuna sem ber númerið 7 áður en farið verður á Players. Það þarf að bæta fyrir úrslitin í Middlesborough í dag.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mósaíkáhrifa Gaudi gætir við hönnunina.

Eiður Smári í byrjunarliði Barcelona

Nú-Nú

Ég rakst fyrir tilviljun á bókina Nú-Nú á bókasafni Kópavogs. Ég ákvað að leigja mér eintak og sé ekki eftir því. Þetta er bók sem maður á að eiga uppi í bókahillu hjá sér.

Nú-Nú, bókin sem aldrei var skrifuð. Minningar Steinþórs Þórðarsonar á Hala í Suðursveit.
Hér er íslenzk frásagnarkúnst eins og hún gerist bezt á síðustu öld. Sagnir af hreinu og sönnu mannlífi sunnan jökla. Steinþór er afi Þórbergs Torfasonar, bloggvinar míns.

Margt fólk kemur við sögu  og tengjast flestir Breiðabólstaðarbæjunum. Ég fann tvær stuttar frásagnir  af langafa mínum, Sigurði Sigurðarsyni, snikkara, frá Holtaseli á Mýrum. Það leiddi síðan til þeirrar ánægju að rekja ættir í Íslendingabók.  

Bókin Nú-Nú var gefin út árið 1970 og prentuð nákvæmlega orðrétt eftir segulböndum sem frásögn Steinþórs var útvarpað af veturinn 1969 til 1970.  Ekkert er fiktað við málfræðina og koma sum orð einkennilega fyrir. T.d. "vængjonum" og "bastofunni".

Enda þetta blogg með því að segja frá því hvað Steinþór gerði við peninginn rúmar 30 krónur, sem hann vann sér inn í vegavinnu er hann var 16 ára. En hann keypti snemmbæra kú á Hala, sem kostaði 70 krónur.

"Og líklega hefur nú faðir minn fengið hana heldur ódýrari en það, að hann borgaði hana í harðri mynt svona upp undir það að hálfu leyti. Hún var keypt af Þorsteini Jónssyni [1857 - 1938] á Kálfafelli". 

Þorsteinn var bróðir langa-langömmu minnar. Svo heldur hann áfram:

"Þorsteinn var einn af þessum ágætu mönnum, sanngjörnu mönnum, sem sáu alltaf hag hinna, sem að erfiðara voru settir, og reyndi eftir því sem hann gat að hlynna að þeim. Ef að samskot voru í Suðursveit, þá var alltaf víst, að Þorsteinn var hæstur. Ef einhver bað um að lána sér, þá var það sjálfsagt, ekkert að tala um veð, ekkert að tala um vexti, bara að hjálpa og lána."

Það er gleðilegt að lesa þetta. Maður er ekki kominn af okurlánurum, lifandi á tímum hæstu vaxta í heimi.